همه ی آنچه در آن رزم
همه ی آنچه در آن روز
دیدم
مگر جز زیبایی بود ؟
جز عشق ؟
جزانفجار نور ...؟
 
ای چشمهای کور
پنداشتید
عشق را اگر به مسلخ ببرید
پیروزید ؟
هنگامه ی قتال خون و شمشیر
آن ظهر عطشناک
آن شام خون آلود
وقتی بر مناره های منیر
سرهای دلیر
می درخشیدند
ستاره ها گوش سپرده بودند
و خورشید قاری شده بود
 
آن وقت که
کودکانی
 بر بال ملائک می دویدند
- به گمان شما برخاک –
و در آغوش خدا می رفتند
- به زعم شما به اسارت –
 
خون بود که ظفر یافت
 
و من
که وارث داغ های ناب ام
عروج نبی
پرواز کوثر
رستگاری پدر
و پاره های جگر برادر
اینک
از پس سال ها  
ماندگارترین قیام تاریخ را
بشکوه ترین رویارویی عشق و نفرت  را
ناهمگون ترین ستیزه ی حق و باطل را
همه را
همه ی آنچه در این رزم
همه ی آنچه در این روز
دیدم
جز زیبایی نبود