گریه بر شهادت و کشته شدن در راه خدا نه تنها گریه ندارد بلکه توفیقی الهی است اما گریستن برای حضرت اباعبدالله(ع) یک دستور و امری توصیه شده است که از آدم ابوالبشر تا پیامبر خاتم(ص) توسط انبیا انجام می‌شده است. گریه بر امام حسین(ع) موجب نجات تمام ادیان الهی شده است . اگر امام حسین(ع) و گریه بر او نبود حتی همین مسیحیت منحرف نیز وجود نمی‌داشت و نه تنها هیچ مکتب توحیدی در زمین زنده نبود بلکه فساد تمام عالم را در بر می‌گرفت چنانکه خدای متعال مجبور به جمع کردن بساط این دنیا می‌شود. انبیای پیش از پیامبر اکرم(ص) نیز بر امام حسین(ع) گریسته‌اند. در روایات به تأثر روحی و مواجهه پیامبرانی نظیر حضرت آدم(ع)، حضرت نوح(ع)، حضرت ابراهیم(ع)، حضرت موسی(ع)و...با مصیبت‌های شهید دشت نینوا اشاره شده است. هر جا دین مورد هجمه قرار گرفته آن عنصری که توانسته از آن صیانت کند گریه بر امام حسین(ع) بوده است . این امر موجب شده هر معاندی نظیر بنی‌العباس و پادشاهان عثمانی در ترکیه در طول تاریخ سعی در تعطیلی این عنصر مؤثر در حفظ دین داشته باشند. منبع: خبرگزاری فارس