فصل کوچ را می دانی چه وقتی ست؟
فصل کوچ همین روزهاست... این روزهایی که پرنده های آسمان ارباب سوی خانه خود پر می کشند.
پرستو هایی که سینه شان سرخ ست از سینه زنی...
سینه سرخ ها دارند می روند سمت حرم... سینه سوخته ها هم در راه اند. فصل کوچ رسیده و کربلا آشیانه امنی ست که بالهای خسته شان را نوازش میکند...
اما نمی توان با بالهای شکسته پر زد تا حرم... هرچقدر هم سینه سرخ باشی تو را به آسمان راهی نیست... باید بنشینی و پرواز دوستانت را تماشا کنی. دیده ای کبوتری را که بالهایش شکسته ست؟ چگونه بال بال میزند و کمی آن طرف تر زمین می افتد؟...

حضرت باران!
اما دنیا یادش نخواهد رفت بالهای فطرس را...و گهواره شما را... . عیبی ندارد؛ شکوه بال زدن سینه سرخ های عاشق در آسمان تو صحنه زیبایی ست. با چشمان بارانی به تماشایشان نشسته ایم...