زمین از خیل پیکر همچو عصر برگریزان است به هر سو بنگری آنجا تن بی سر فراوان است دویدن روی خاک و خار های دشت آسان نیست ولی از ترس سیلی و سنان و نیزه آسان است کجایی ای امان خیمه های بی امان، عباس ببینی کودکان خیمه را آتش به دامان است نوای نوحه خوانی گوییا در باد می آید و شاید آیه ای غم دیده از آیات قرآن است عجب غوغا درین صحرای خون آلوده بر پا شد به روی نی سر خونین سالار شهیدان است