یک اربعین دلتنگی

دلتنگم و دلتنگی ام پایان ندارد

دردی که در دل داشتم درمان ندارد

بی تو پریشانم، دلم سامان ندارد

داغ تو کهنه کی شود؟! امکان ندارد!

داغ تو، ای جانان خواهر، هست با من

هجران تو امشب چه ها کرده ست با من...

چل روز...نه! بر من هزاران سال رفته

خواهر کنار قبر تو از حال رفته

دل با چه حالی بر سر گودال رفته

گویی طواف کعبه ی آمال رفته

چل روز رفته، بوی خون اما نرفته ست

از چشم ها خون گریه _ واویلا_ نرفته ست

بر نیزه ها دردا چه سرهایی ندیدم

آرامش چشم تو را جایی ندیدم

هرچند رفتی، هیچ فردایی ندیدم،

در کربلایت غیر زیبایی ندیدم

باید شکوه عشق را اینجا ببینند

آزادگی را در دل صحرا ببینند

من زینبم! داغ تو پشتم را خمیده است

چون بی کفن دیدم تو را، رنگم پریده است

داغی که من دیدم، کسی هرگز ندیده است

خون جای اشک از چشم های من چکیده است

حق می دهم نشناسی ام، آن خواهرت کو؟!

حق می دهی نشناسمت حالا؟ سرت کو؟...

آه ای امان، آه ای امان از خیزران ها

از مشک خالی..آه از تیر و کمان ها

نامردی این مردم و زخم زبان ها

آه ای امان از غربت این کاروان ها

نی از لبان تشنه ات دارد حکایت

بشنو مرا، بشنو مرا، دارم شکایت

برخیز! خواهر آمده در اربعینت

در اربعین اینچنین شورآفرینت

پای پیاده آمدم تا سرزمینت

قرآن بخوان با آن صدای دلنشینت

برخیز! خواهر را ببین در رنج و پیری

داد از اسیری، جان من، داد از اسیری...