آیه های گمشده

تو را که توئی، به مدینه به کربلا سوگند

تو را به جان ابوالفضل، به نینوا سوگند

تو را که زمین برای نزولت

هنوز آیه کن دارد

و قرنهاست که زمان حزن و ماتم دارد

تو را به حرمت نینوائیان سوگند

همان حریم که دهنوز بوی غم دارد ....

تو را قسم به خون خدا برگرد

آخر ای عدل زمان

زمین جور و ستم کم دارد؟

آتش و سیلی و کبودی یاس کافی نیست؟

لب و دندان و خورشید و خیزران کافی نیست؟

عزلت شیر خدا را دیدن کم بود؟

یا که عشق را سر بریدن کم بود؟

به خدا خسته ایم از اینهمه بی شرمی

بیا که زمین سالهاست یک حرم کم دارد ...