جلوه نمایی میکند خونین سری برهر عمود

کفشان من چون پلک ها داعءم کند بر او سجود

چلَه نشینی نزد او چیزی به جز غارت نداشت

آتش زده بر جان من عقلم دلم دینم ربود

پروانه ام پروا ندارم پر بسوزد نزد شمع

فانی در آتش گشتمی پیچید هر سو بوی عود

من پست او من مست او جامی زده از دست او

گشتش نشانم بی نشان من وارث روی کبود