جلوه نمایی میکند خونین سری بر هر عمود

چشمان من چون پلک ها داعء م کند بر او سجود

چلَه نشینی نزد او چیزی بجز غارت نداشت

آتش زده بر جان من عقلم دلم دینم ربود

پروانه ام پروا ندارم پر بسوزد نزد شمع

فانی در آتش گشتمی پیچید هر سو بوی عود

من پست او من مست او جامی زده از دست او

گشتش نشانم بی نشان من وارث روی کبود