چهل شعله بر خرمن ستم خاکستر افکنده است اربعین است که عشق فواره میزند.درستی ؛درشتی را در هم میشکند و شیطان ،مقهور و زبون و تباه و بی پناه ،در بارش یک ریز کلام زینب و آذرخش خطبه ی سجاد،فرو میریزد.اربعین نه یک روز است نه یک حادثه،تبلورو تجسم توانستن است در ناباوری ،رفتن است در مسیری همه چالاب و خطروخوف،ماندن است در هنگامه ی نبودن.اربعین شروع در پایان است.ممکن کردن همه ی ناممکن هاست .شیوه ی شیرین شور و شعور آفرینی در جهلستان تاریک شام است.اربعین یعنی باید ستم بشکند.زینب نرفته است که نیاید .رفتن از کربلا پایان حادثه نیست.این رفتن استمرار شمشیرهایی است که از نیام ایمان بیرون آمده بود .تداوم فریادهایی است که از حلقوم عطش تراویده است .پژواک صدای گامهای ابوالفضل است در قدم زدن ،در شب شور انگیز عاشورا.امتداد شیهه ی اسبی است که از قتلگاه یال افشان خونین درغروب را به رخ خورشید میکشد.اربعین معجزه ی استقامت و صبوری است اربعین قرآن چهل فصل عشق است .کتابی است با چهل سوره و سوره ای است با چهل آیه و آیه ای است با چهل واژه زیبایی و خوبی وخدا.اربعین روزترین روز خداست و فهم این روز نگاهی از جنس روز میطلبد.