پیاده به سویت می آیم تا کمی"خود" آرام گیرم و با چشم دل،احوال تو را جویا شوم که چگونه در بیابان ها مسیری سبز را گشودی و72تن رقص کنان در مقابل دیدگان تو با موسیقی ای که خودت برایشان سرودی پیش به سوی دشمن رفتند و با عشوه های خود از پا درشان آوردند و با بال های خود به آسمان ها پر گشودند و فضا را با خون خود عطر آگین کردند و نام و راه تو را تا ابدیت به یادگار گذاشتند چون تو خودت چراغ این کاروان را به دست گرفته بودی...