چندین هزار عاشق عارف به پای عشق رفتند روبه سوی معبد بی انتهای عشق تاول زده است پا و توان از بدن ربود اینگونه است سیر و سیاحت برای عشق یک چله از مهاجرت کاروان گذشت سرها به نیزه رفت و بدن ها به پای عشق جمعی زعاشقان که روان سوی کربلا مهمان سرسپرده ی دولت سرای عشق گلبوته های باغ صلابت به بند ظلم سرهای غم گرفته به زانو برای عشق آن کام های خشک عطش ناک آب خورد از چشمه طهور که جوشد ز نای عشق آن خردسال دختر بابا گریست تا اورده اند راس پدر را برای عشق این کاروان به مقصد خود می رسد ولی بانگ عزا شنیده شود از درای عشق خورشيد سر برهنه برآمد ز کوهسار وقتی که دید پیکر عشاق پای عشق جابر رسید و وعده دیدار زینب است صحرای کربلا شده محو نمای عشق