خورشید سوزان تر از همیشه شده ... همه هدفشان یک چیز است و تا به مقصدشان نرسند آرام نمیگیرند ... پیرمردی با قامت خمیده در حالیکه پرچم بزرگ سیاهی به پشتش بسته آرام آرام قدم برمیدارد و هرازگاهی می ایستد و دستانش را سایبان نگاهش میکند و به دوردستها نگاه میکند ... به این فکر میکند که چقدر راه رفته است و چند کیلومتر دیگر باقیست ... روی پرچم سیاه کلمه " یا حسین مظلوم " به رنگ سرخ نوشته شده که چشمها را نوازش میکند و با نسیم ملایمی در هوا موج میخورد و میرقصد و بیش از پیش مظلومیت و فداکاری سالار شهیدان را به نمایش میگذارد ... پدری فرزند خردسالش را سوار شانه هایش کرده و پا به پای همسرش در حالی که هیچکدام کفشی به پا ندارند حرکت میکند و سربند سبز رنگی به پیشانی کودک بسته که نشان از هدف بزرگشان دارد ... کمی جلوتر صدای صلوات مردم شنیده میشود و پیرزنی که در حال اسفند دود کردن است با زبان عربی قربان صدقه زائران میرود و التماس دعا دارد ... عده ای جوان که همه چفیه به سر بسته اند و با پاهای برهنه راه میروند شعر معروف " کربلا منتظر ماست بیا تا برویم " را همخوانی میکنند و بعد از هر بیت با صدای بلند می گویند : یا علی و دوباره شعر را ادامه میدهند ... پدر ... مادر ... خواهر ... برادر ... کوچک و بزرگ ... همه و همه با اشتیاق وصف نشدنی و شور و شوق فراوان قدم برمیدارند و همه نشان از عزم جدی و راسخ آنها برای هدفشان دارد ... گویی رودخانه ای خروشان از عشق در حال حرکت به سوی دریای نور و محبت است ... هر چند قدم ، مردم روستاها و شهرها به استقبال زائران می آیند و با سینی های غذا و خرما و آب ارادت خویش را به اباعبداله الحسین (ع) نشان میدهند و هرکسی به اندازه وسع و توان خود در این حماسه عظیم شرکت میکند ... چیزی قابل وصف نیست و باید بود و دید که چگونه با گذشت این همه سال از واقعه بزرگ عاشورا هنوز هم یاد و خاطره قیام امام حسین (ع) زنده است و از یادها نرفته ... بلکه بیشتر از قبل مردم جهان به آزادگی و مظلومیت آن امام و راه و هدفش ایمان پیدا کرده اند ... خورشید در حال غروب است و هنوز حرکت ادامه دارد ... از دور تابلویی دیده میشود که رویش نوشته : کربلای معلی 8 کیلومتر ...