شام در شام چه تلخ است ، پدر می داند

دردِ آن سر که به شام آمده سر می داند

شانه بار علمت را نکشیده است و شکست

داغِ یک مرد بزرگ است ، کمر می داند

سینه ات را جلویِ مشک گرفتی تا آب...

دردِ تیری که تو را کشت سپر می داند

غربت و سیلی و زنجیر ، فقط حالِ تو را

دخترِ بی کسِ در حالِ سفر می داند

داغِ یک شهر به رویِ دلت افتاده فقط

دلِ پرخونِ تو را خونِ جگر می داند

جنگ بینِ تو و آب است کسی فاش کند

راز ِ لب تشنه لبِ آب اگر می داند