مشک

پهلوی رود سنگ و کنارِ قنات مشک

گاهی به دست، گاه کمر ، بی ثبات مشک

بغض ِکویر را به غمِ تشنگی  سپرد

پشتِ سراب مانده برای حیات مشک

خورشید رشک می برد و ماه منتظر

بر شانه های ِکیست دلیلِ نجات؟ مشک

فزت بِرَبِ کعبه"  "و جَلٌت مصیبَتَک""

شمشیر و دشنه  مات و زمانیست مات؛ مشک

دست ِغروب ،خیمه ی خاموش مانده است

دستِ غلافِ زخمی صبر و صلات ،مشک

هر سال تازه می شود این غم برای او

تا آسمان کشیده به دوشش فرات ، مشک