اربعین محراب بود

حیف شد یک خواب بود

قلبِ من بی تاب بود

در میان راهمان

جای جایش آب بود

آب بود و آب بود

یک جهان سیراب بود

طفل بر دوش پدر

نه پیاده، خواب بود

هیچ کس سیلی نزد

بی گمان ارباب، بود

هیچ کس اخمی نکرد!

مهربان اَعراب بود

راه چون مهتاب بود

دشتی از اِعجاب بود

هر ستون هر موکبی

مهرشان نایاب بود

آفتاب و آب و نان

در مسیری ناب بود

مبداءِ یک اربعین

صحنِ بوتراب بود

در بهشتِ عاشقان

مقصدم ارباب بود

شعر من وا ماند باز

اربعین محراب بود