بادها هم پیاده می آیند تا ببوسند خاک پایت را

آسمان هدیه می دهد به زمین، عطر آن پرچم رهایت را

موج لبیک می رسد از دور، فوج پروانه های حضرت نور

عاشقانت هنوز می شنوند آیه ی روشن صدایت را

و خدا اینچنین مقدر کرد، که پس از آن همه غریبی و درد

پر و بال فرشته فرش کند دور تا دور سرسرایت را

نیست جای عجب که یک باره، همه دریایی از شراب شوند

نهرهای عسل اگر بچشند چای شیرین روضه هایت را

اربعین اربعین دلم تنگ است، آه پای رسیدنم لنگ است

همه تن حسرت است آن چشمی که ندیده است کربلایت را

آسمان هم پیاده راهی اوست، مرز مهران، کجاست خانه ی دوست؟

تا که یک گوشه بر زمین بنهم بارِ این بغضِ بی نهایت را