بی قرارم برای ارباب و 
بی قرارم برای دیدار و  
دوست دارم صفای شبهای
حرم امن و گرم  سقا رو

گرچه رشت از نگاه تو دوره 
جاده ها رو میخوام بهم بزنم 
نذر کردم پیاده این راه و 
تا خوده مرقدت قدم بزن

سومین بارگاه آرامش 
حرم غرق نورته آقا 
توی  سینه م چراغ امید و 
عطر گرم حضورته آقا

تو چراغ جهانی و مردم 
مثل پروانه عاشقت هستن 
گره های دو روز دنیا رو
به ضریح مقدست بستن

موکبای محبت و لبخند
چه عزایی چه دسته ای داری 
شیشه ی قلبشون ترک خورده
زائرای شکسته ای داری

زخم قلبم عمیقه اما نه 
تا همیشه برام تسکینی 
غرق عشقی و منشأ نوری
دل من روشنه که می بینی

تو که باب الحوائجی آقا 
گره بغض سردم و وا کن 
تو رو قسم به حضرت عباس
درد این زائر و مداوا کن