خدا کنـد که اسـارت کمی زمـان بـدهد 

وگـریـه ، پیـش مـزارت به من امان بدهد

که تـوتیای دو چشـمم کنـم غبـارِ رهـت 

زمـیـن کمـی ز غبـارش بـه آسمان بدهد 

اســیر و خسـته به درگاهت آمـدم، نکند

کـه نینـوا خـبـرم را بـه ایـن و آن بدهد!  

که خـواهـری و  مـزار برادرش ، چه کند ؟

خبر چگونــه ز انـدوه بیـکران بـدهــد؟ 

غـم اسیری و غربـت ،  غـمِ خرابه ی شـام   

روایت از چه کنـد یـا کـه را نـشان بدهد ؟  

دلش خزانه ی درد است ... ، با عـزیز دلش 

چگونه قصـه بگـوید کـه تـرجمان بدهد ؟

صدای کیست؟ به جز خواهری که میخواهد 

زیـارتـی کند و شـرح داسـتان بـدهـد :

                       ****

سـرت به نیــزه روان بود و من اسـیربلا

اراده کـرده خدا، این که  امتحان بدهـم

شـبیـه قصـه ی مـادر، نـظـیر داغ  پدر

شبـیـه زخم مدینه... ز دل فغـان بـدهم

سـرت به نیـزه روان بود و بیقـراریِ من 

که شرح خون گلویت ، جـزع کنان بدهم 

ولـیـک بـُغـض ِگـلو را نهـفته ام در دل 

چـرا  بــهانه بـه دسـت حرامیان بدهم!؟ 

به جـای نـاله ،  خروشان صـدا بر آوردم   

که خـفتگـان سـیـه روی را تکان بدهم

                        ********

مپـرس حـال رقیـه مپـرس... خواهر تو 

اگـر ز قصـه بپـرسی، زغـصه جان بدهد