عده‌ای می‌گفتند امسال خطر داعش و دشمنان شیعه زیاد است نرو. بعضی‌ها می‌گفتند طاقت این‌همه پیاده‌روی نداری از پا می‌افتی. یک سری هم می‌گفتند آنجا، آب و حمام و امکانات نیست اذیت می‌شوی. بعضی‌ها هم می‌گفتند این روزها کربلای جای زن نیست مخصوصاً دختر مجرد! خلاصه به قول دکتر دینانی آدمی از جایی که تصمیم جدی دارد تنها می‌شود. تصمیم من هم جدی بود ولی تنها نبودم. یک مرد به نام حسین بن علی مثل کوه پشت سرم بود. نه اذیت شدم نه از پا افتادم نه خطری حس کرد. این چند روز شیرین‌ترین روزهای زندگی‌ام بود. مثل خرمای عراق. مثل نام حسین!