در این مسیر همه مثل هم‌اند. موکبی که سه وعده کباب می‌دهد به زائرین با موکبی که جز چند ظرف پلاستیکی رنگی رنگی و آب چیزی ندارد، هیچ فرقی باهم ندارند. زائری که با بلیت هوایی دومیلیونی آمده با زائری که بیست سی ساعت در اتوبوس بوده تا رسیده عراق فرقی ندارد. مسئول و مدیر و آخوند و مداح و شاعر معروف با زن عربی که چادرش پر از وصله و خاک است و زیر لب برای خودش نوحه می‌خواند فرقی ندارند. فرقی ندارند یعنی واقعاً فرقی ندارند! حتی لحظه‌ای جرات نمی‌کنی که به برتری یک‌طرف بر دیگری فکر کنی. در این مسیر فقط باید تماشا کرد. فقط باید تماشا بود.