به نام خدا

منظومه ای نذر طریق الحسین علیه السلام

به امید توفیق دوباره ی حضور در این مسیر

.

«بر سر آنم که گر ز دست برآید

دست به کاری زنم که غصه سر آید»

هرکه مهیا شده ست در سفر آید

آی اسیران خاک! بار ببندید!

کوله به دوشم به سمت جاده می آیم

می کِشَدَم دوست ، بی اراده می آیم

بال درآورده ام پیاده می آیم

حال عجیبی است کاش کاش بفهمید

کفش خریدم دعا کنیدکه پاها

راه بیایند راه ، با دل ماها

پا به فدای ِ طریق کرب و بلاها

پا و سر و جان و مال و هرچه که دارید

مرز شلوغ است ، مرز اول راهست

آن طرفش نور هست، عشق و صفا هست

این طرفش روی ماست باز سیاهست

مُهر خروج از خودت، بزن به روادید

شهدِ  ولایت گرفته از لب زنبور

از نجف آورده ایم خوشه ی انگور

چشم بد از شیعیان ِ مست ِ علی دور!

از خطرات مسیر  عشق نترسید!

خسته شوی هرچه،  جای خواب زیاد است

تشنه شوی، قهوه، چای، آب، زیاد است

راه یکی ، حق انتخاب زیاد است

راه ندارد به عشق ، شبهه و تردید

در دل من بود و من هنوز نبودم

ذره ام و رو به سوی اوست صعودم

 سر به هوایِ هزار و چند عمودم

جاده مرا می برد به محضر خورشید...

«تا که قبول افتد و که در نظر آید»!

.....

*قال علی (علیه السلام ) : شیعتنا بمنزلة النحل /شیعیان ما مانند زنبور عسل هستند .

 بحارالانوار ،ج 65 ، ص 17