«دل آرام حسین»

عرش حق گشته مزیّن همه پیغام حسین         

                                 جنّـت آراسته بر سر در خود نام حسین

خون ثارالّـــــه دین گرچه فروریــــخت عـدو      

                                 زینبی هســـت که بیند دلِ آرامِ حسین

یار در شهـــــر عزا بزم تماشـــــــا آراسـت      

                                شده از شهدِ شهادت شکرین کامِ حسین

سیر اندیشه ی مردان خجل از همّت دوست

                               همچو عبّاس شناسد خطِ فرجام حسین

خالی از آبِ جهـان مشــــک ولی را منــــگر

                                باده ی آب حیات است در این جام حسین

اسب بر پیکــــر او تاخـــت ندانست یزیـــــد  

                               عرش اعلی شده در روی زمین رام حسین

ای  «جهاندیده» محرّم  مه  گلزار  ولاست

                               تا  که  را  دل  به تماشا  ببرد نام حسین