قبله جان

ای حسین قبله ی جان کعبه ی دلهای جهان

 مصحف ناطق پیغمبر محبوب زمان

 درقدمهای خوشت راه نبوت جاری ست

چهره ات منظره ی جلوه ی توحیدعیان

خاروخس تحت ولای توشودلاله ی دشت

تا به گلزار نگاه تو بیاید مهمان

به تقربگه منا رسد آن راهروی

که بیاموخته عشق تودراین باغ مکان

 هرکه انکار تورا کرد به گمراهی رفت

همه ذرات جهان از تو پذیرند نشان

نمی از باده ی مهر تو مرا دریایی ست

 تا که دور افتم ازاین دور جهان گذران

ماه وخورشیدجهان ذره ای ازمهر ولاست

بی حسین ارض وسماوات همه سرگردان

خاک دنیا به سرش باد هر آن انسانی

ننهد سر پی تعظیم رخ لاله وشان

شیعیان پرچم عشق تو بر افراخته اند

مجلس از یاد تو زیبا شه بی سر کفنان

سخت راهی ست توقف گه پنجاه حساب

شافعم باش حسین بگذرم این راه آسان

روی خود را بنما تا سوی جنت برسم

به خدا روی خوشت نیست کم از باغ جنان

کوه سینا ست کجا نور خدا را نگرد

تا تجلی بکند مهر تو در سینه ی آن

یوسف آن ست خریدار خدایی باشد

ور نه بسیار بود زاهد و دنیا طلبان

دست دوران همه گل های نبوت را چید

 خاک بادا به سر خیره سر خاک جهان

 پاره پاره تن اکبر به زمین افشا شد

 چشم پیغمبر دین خون شد ازاین پاره تنان

 آب ا ز غیرت عباس خجل جاری شد

 تا برد بوی وفا را به همه مدعیان

پشت آن پرده زنی مویه کنان می گرید

هق هق ناله ی لیلاست در آن خیمه نهان

 ای جهاندیده دل از مهر حسین آذین کن

تا به گلزار ضریحش بروی سینه زنان

 کعبه هم ناله کنان بهر حسین می گرید

ای حسین قبله ی جان کعبه ی دل های جهان