حسین ابن علی (ع)

1- خدای  را  تو  حسین در  جهان چه  اسراری        چنین که جلوه به  جان  و  جهانیان  داری

2- هزار     بحر    خروشان  ،   خموش     نتواند        غمی که بر دل و سنگ و ستاره می باری

3- خجل کند مَه و  خورشید  و کهکشان ها را         تبسّمی که به ذکرت  به   رویِ  نی  داری

4- شگفت   آیه ی     توحید     ظهرِ     عاشورا         تو  تا   غروب   جهان  ،   آفتابِ   سیّاری

5- کلام   جاریِ   تو    یا   حسین   آبِ   حیات        تو     بی نیاز     ز    آبِ    هزار    اغیاری

6- شعاع    ماهِ    جمال      تو      معنی     پرگار         نه    نقطه ایم    سزاوارِ    شأن    پرگاری

7- عیار   عشق    حسین   جوهریست   بی تبدیل        تویی محک  به  دل  شیعیان  خود  آری

8- شکُفت از  بدنت ، آیه  آیه ، سوره ی  عشق        شُکوهِ   قلعه ی  توحید    را    تو  معیاری

9- سپرد  سَر  که   بماند   در   این   سرا   دینش         وُرا  سزاست  ابوالفضل  نام ،  سر  داری

10- برای حبّ وِلا، دست و چشم و جان را داد        کجاست  در  همه  عالم  چنین  وفاداری

11-نشاط جمله جهان  بی حسین  نقش  بر  آب         بیا    دلم    به    غم    جاودانه     بسپاری

12- تمام   آبِ   جهان  تشنه ی   جمال   حسین         مرا   مباد   به   جز   یاد   دوست پنداری

13- عزیز    فاطمه ،    امّید    مصطفا ،   ید   حق        علی  صفت  تو  ستم  از   زمانه   برداری

14- به رجعتی که می آیی ،  قیامتی دگر  است        تمام  اهل   جهان   در   شگفت   واداری

15- به  روز  واقعه  چون  بانگ   صور   برخیزد        مراست   نام    تو    بُردن   زمان   بیداری

16- به روز صبح   قیامت   که   روز   تنهاییست        تو   را  به  فاطمه  ما  را  کنارِ  خود  آری

17- شود  نصیب  «جهاندیده»  را  ز  ماه   رُخت        یک  از  هزار نگاهی که بر جهان داری؟

18- نماز   آخر    تو     رمز     تا     خدا     رفتن        خدای را تو حسین در جهان چه اسراری