در میان روزهای سوت و کور

در هجوم شهر بی‌عبور

از گلوی جاده‌ای که می‌رسد به کربلای جان

ناگهان  صدایمان زدند

پابرهنه عازم سفر شدیم

ای فدای خشکی لبانت آب

ما به حرمت عطش

قطره قطره آمدیم و در حریم تو

بیشتر شدیم

جاده خیس اشک‌های زائران

هر طرف تمام دشت نوحه‌خوان

آرزویمان به کربلای تو رسیدن است

در مسیر جاده تا حرم

روز اربعین چقدر شمع روشن است

ما چهل شبانه ‌روز

پا به پای اشک‌هایمان

راه آمدیم

با امید دیدن حریم شاه آمدیم

تا مسیر اجتماع آفتاب وماه آمدیم

ای فدای راه روشنت

ما که سال‌ها برای توگریستیم

حال با دلی شکسته آمدیم

گرچه لایق محبت تو نیستیم

پا به پای این عمودها

پای عشقمان همیشه ایستاده‌ایم

ای سواره‌ی بزرگ دشت کربلا

ما به احترام تو پیاده‌ایم!