روسری اش را مرتب کرد و از خانه بیرون رفت.خیابان نسنتا شلوغ بود.دفتر چه اش را برداشت و نوشت:«جمعه،29نوامبر مصادف با 17صفر،شهر شلوغ است و مردم در تدارک اند.»

چند لحظه بعد،چند پسر بچه ی حدودا12ساله توجهش را جلب کردند.همگی با لهجه ی عربی غلیظ صحبت می کردند.جلو رفت و از یکی از آنهاکه به نظر کمی از بقیه بزرگتر بود،پرسید:«شما اینجا چیکار میکنید؟»پسر جواب داد:«تدارک اربعینه،با بچه های محل و فامیل جمع شدیم خیمه زدیم که چایی به زوار بدیم.»

    کمی آنطرف تر چند مرد و چند زن،سه دیگ را تمیز می کردند و یکی هم مشغول تعمیر اجاق بزرگی بود.ماشین های باری،پارچه های سیاه و دیگ های بزرگ را حمل میکردند،زن ها برنج پاک می کردند،مرد ها فارغ از کارهای روزانه،مشغول مهیا کردن خیمه ها بودند و خلاصه همه در تکاپو.

     دفترش را باز کرد و نوشت:«همه برای اربعین مهیا می شوند.بچه و بزرگ ندارد.فقیر و غنی هم ندارد.کسی را دیدم که به گمانم به نان شبش محتاج است،اما مشغول تدارک است.»

         چرخی در خیابان ها زد.بین الحرمین را کاویدو نزدیک ظهر به خانه بر گشت.صفحه ی ایمیلش را باز کرد و هرچه در دفترش نوشته بود،وارد کرد.سپس اضافه کرد:«از دختر جوانی شنیدم که مردم در خارج از شهر هم مشغولند.من اینجا می مانم تا مراسم اربعین را گزارش کنم.»

***

     از خانه بیرون آمد.کوچه ها شلوغ بود و خیابان ها شلوغ تر.اکثر خانه ها مهمان داشتند.دفترش را برداشت و نوشت: «دوشنبه،2 دسامبر،20 صفر،از همه جای دنیا به اینجا آمده اند.میلیون ها مسلمان اینجا جمع اند.با چند نفر غیرمسلمان هم  صحبت کرده ام.همه برای حسین آمده اند.به گمانم شیعیان خوشبختند که چنین پیشوایی دارند.امروز در حرمش زن جوانی که فلج بود،به راه افتاد.معجزه بود.ترس از مرگ و شایعه پراکنی مسلمانان را از آمدن به اینجا باز نمی دارد.آنها به این مکان ایمان دارند. شاید محمد مسلمان ها همان پیامبر آخر الزمان تورات باشد.دسته های عزاداری یکپارچه هستند.حتی از اروپا هم کسانی به اینجا آمده اند.

***

          چند روز بعد،تیتر روزنامه ها اینگونه بود:«یکی از جاسوس های رژیم صهونیستی در مراسم اربعین جلوی حرم امام حسین شیعه و روز بعد بهضرب گلوله کشته شد...»