شاید آن لحظه که مشکم برسد،دیر شود

مگر این اسب بتازد،برسد،شیر شود

آه ای قطره بگو آب چه در سر دارد؟

که در آخر فقط از بودن خود سیر شود؟

بغض سنگین همین مشک کفایت می کرد

تا سبک بالی این قافله تفسیر شود

غرق در خون شده این دشت که دریا بشود

موج برخاسته از شرم سرا زیر شود

روی دیدار زمین را که ندارد خورشید

ابر باید ته این قصه زمین گیر شود