خورشید بر نیزه

سرِ عالم به زانوی غم امشب

بگرید در عزا و ماتم امشب

به لالایی نمی خوابد دلِ من

که با تیر و عطش، شد همدم امشب

یتیمی با ذلِ زخمی و نالان

ز بابایش بخواهد مرهم امشب

چو دشتِ کربلا شد لاله زارم

به مژگانِ دل آمد، شبنم امشب

ز رود و از فراتِ چشم هایم

شود هر نخلِ مژگان، خرّم امشب

مسیحایی دوباره بر صلیب است

که دارد سوگ و ماتم، مریم امشب

سرِ خورشید روی نیزه باشد

که تابان شد، تمامِ عالم امشب