غزل

گوشِ احساسم شنید از نی، نوای چشمِ تو

راه قلبم می رود تا، نینوای چشمِ تو

تا سرت بر منبرِ نی، شرحِ قرآن می دهد

گوشِ مردم را  نوازد، آیه های چشمِ تو

کاروانِ عشقِ خونینت، چو در دل شد روان

خون نهد بر دشتِ پلکم، ردّپای چشمِ تو

ماه هم در رشته ی مهرت، چو بندد عهدِ خویش

می دهد دست و سرش را، در وفای چشمِ تو

بر لبِ احساسِ طفلم، صد تَرَک دارم چو دشت

چون فراتی عشق خواهم، از سقای چشمِ تو

در طریقِ عشقبازی، پا و دست و سر دهد

آن دلی که پر گشاید، در هوای چشمِ تو

پلکِ «خوشد» چون فراتی، باز شد بر دشتِ صبح

تا که بینم مهرِ حق را، در سمای چشمِ تو