به نام خدا

از تو گفتن

سوگ غزلواره ایست         زهرا جان

نمیدانم در غم کدامین فرزندت شعری بسرایم

در غم دردانه ات حسین (ع) ؟

یا عزیز دلت مهدی (عج) ؟

غمیست بی پایان     دردیست ناگفتنی

و اما انتظار...

واژه ایست بی نهایت سزاوار فریاد

آری انتظار

انتظار مادری برای به آغوش کشیدن نوزادش

انتظار پدری چشم به راه فرزندش

انتظار مادری برای برگشت جسم تکیه پاره دلبندش

انتظار دختری برای دستان گرم پدرش

انتظار کودکان تشنه برای جرعه ای آب

انتظار برادری برای نوای الله اکبر برادرش

انتظار پایان اسارت

و اما این بار مهدی ات (عج) در انتظار ماست

ببخش که باز پسرت منتظر برگشت ماست

ببخش که هرصبح و شام به خاطر گناهان ما به نیا یش و زاری می نشیند

ببخش که او جای ما برای فرج دعا می کند

از قیام سرخش

تا ظهور سبزش منتظر خواهیم ماند

پس ببخش ما را و از فرزندت بخواه تا ظهور کند.