چه گویا میدهد در خود نشان چون آینه دوران تمام زیرو بم ها را وَ قصد لایه پنهان فقط چشمِ دلی در این میان میخواهدو گوشی که هم اسرارِ آن را بشنود هم حکمتِ جانان اگر در کربلا دشمن رجز میخواند با پستی سزایش داده شد در اربعین با مشت بر دندان بلی ، رنجِ زیادی برده و سختی فراوان است بجایش باز شد معبر برای حمله بر شیطان هزارو سیصدو اندی گذشت و شعله بر پا هست جهانگیر است این عشق و یقین دارند مشتاقان جهان چون میشود تهدید راهِ چاره اخلاق است به راهپیمائیِ در اربعین منطق شده عریان. احمد یزدانی