حضرت دریا

می رسی با نسیم پاییزی          از شمیم شکوفه سرشاری 

نفسی تازه می کند با عشق         زیر چتر تو هر سپیداری 

می تکانی غبار از روی ِ            گیسوان بلند شب ، ای ماه !

برکه ها بین بازوانت باز            خواب خوش رفته اند و بیداری 

خیمه خیمه دوباره دلتنگی ،           چشمه چشمه مقابل سنگی   

صخره صخره اگرچه می جنگی       رج به رج رود در بغل داری 

می روی مشک آب بر دوشت          آسمانی پرنده ، مدهوشت 

آب ، در حسرت و تو در گوشت       بانگ بی جان العطش ، جاری 

می دود رود ، رد پایت را              دشت ، گم می کند صدایت را 

بذر سرسبز دست هایت را             در تن سرد خاک می کاری 

دل ِ تنگ رباب می شکند                 در شب خیمه ، خواب ، می شکند 

کمر آفتاب می شکند                     قامتت را که سرخ می باری 

از حرم بوی سیب می آید               صوت أمٌن یجیب می آید 

یک امام غریب می آید                    سخت در اشتیاق دیداری 

این تو هستی ، شکوه بی همتا             پرچم قله ی فضیلت ها 

مقصد رود ، حضرت دریا               تا ابد زنده ای ، علمداری ......