آمد از خیمه برون ماه به سان آهو

خواهری با دل پر خون و به عطر شب بو

در قدم گاه رخش عشق به زانو افتد

وای اگر چشم کسی بر رخ بانو افتد

خواهر خون خدا نازکشش عباس است

مادرش سوره ی کوثر سند احساس است

پدرش از سخنش شور و شکر می بارد

و خود از شهد شهودش شهدا می سازد

تا قیامت سخن از ماه برانی بس نیست

تو بگو فلسفه ی چادر این بانو چیست؟

تو بگو فلسفه ی آتش و چادر بر من

آن طرف پشت در و باز به دست دشمن

سوخت اما به سر ماه جهان باقی ماند

این امانت ز تو در غیرت آن ساقی ماند

این طرف آه!پر از آتش و خون شد صحرا

زینب این بار ز صبر و ز غمش شد زهرا

و به خون پسر فاطمه عزت بخشید

شکر آن را که به ما فاطمه نعمت بخشید

چادره قرن و کمی بعد همین جا اکنون

پسر شمر و عمر سعد و یزید ملعون

باز افروخته اند آتش ظلمی فاحش

و بر افراخته اند پرچم نحس داعش

می فرستند به ارواح پر از رجس معاویه درود

و چه ظلمی کند این نطفه ی منحوس یهود

و جهان در تب و تاب فوران دردیست

که دوای مرضش عطر ظهور مهدیست

و تو "باران"به تمنای ظهورش بسرای

آی ای ملت آزاده ی ایران!به خود آی!