رسیده اربعین

دلم کرده هوای کربلایت

هوای آن دو راه باصفایت

من آن سینه زن شور تو بودم

سیه پوشی که منشور تو بودم

زدم بر سینه و سر با دل و جان

که گیرم کربلا با چشم گریان

محرم تا صفر اشک و غم و آه

امان از گریه و این سوز جانکاه

رسیده اربعین، زینب به مقتل

دوباره لحظه آخر از این تَل

امان از باب ساعاتی که زینب

امان از آن خرابه داد از آن شب

همان شب که رقیه ناله می کرد

به دامانش سر بابا، غمی چند

امان از غربت و داد از اسیری

سه ساله دختری با درد پیری

رسیده کاروان در نینوا باز

بخواند مادری لالا گل ناز

میان علقمه سقای بی دست

صدای پای تو در کربلا هست

دوباره در هوا عطر گل یاس

گهی سوی حسین گه سوی عباس

دوباره کربلا غوغا به پا شد

دوباره قامت زینب، که تا شد