بسم الله الرحمن الرحیم نام حسین را که نوشتم قلم گریست اول قلم گریست سپس دفترم گریست هرچند باعث همه ی گریه ها((غم))است اما همین که داغ تو را دید ، غم گریست با ارزش است پیش تو و مادرت حسین آن چشم که به خاطر تودم به دم گریست خوشبخت آن که بین حسینیه گریه کرد خوشبخت تر کسی که میان حرم گریست گوشه به گوشه کرببلاروضه های توست اینگونه است زائر تو هر قدم گریست اشکی نداشت چشم من از کثرت گناه آن را به حق فاطمه دادم قسم,گریست یک قطره اش شفاعت یوم الورود ماست چشمان ما برای تو با این رقم گریست در روز حشر حسرت بسیار می خورد هرکس که در مصیبت ارباب کم گریست