مگیر از زائرانت لحظه ای فیض زیارت را مبند این گونه بر یاران خود راه سعادت را گدایانت به شوق وصل می آیند و می گویند مگیر ای شاه ! از ما پاپتی ها این محبت را نجف تا کربلا عشق است ، موکب موکبش رحمت خدا بخشیده انگاری به خدامت سخاوت را چنان گرد تو می آیند خلق الله از هر سو تداعی می کند هر اربعین روز قیامت را تو با هفتاد و دو یارت به روی نیزه ها رفتی و آوردی کنار خویش هفتاد و دو ملت را اگر داغی به پا دارند تاول نیست می دانم زمین بوسیده در هر گام ، پای زائرانت را