* کامل ترین حماسه ی تاریخ                                                  

افتاده روی خاک درخت تناوری

جنگل کبود می زند از داغ دیگری

در جای جای دشت پراکنده اند باز

با دست های فتنه چه گل های پرپری!

آرام دل سپرده به دستان سرنوشت

با چشم های خیس در آن سمت خواهری

آن سو نگاه های پر آشوب کودکان!

دلتنگ ایستاده در این سو دلاوری

[یاری کن اسب، تا نرود آبروی من

همت کن آه! بلکه از این رود بگذری]

پر کرده است ذهن مرا این تراژدی:

تصویری از شکستن بال کبوتری!

کامل ترین حماسه ی تاریخ دیدنی است

خم گشته روی نعش برادر برادری

بسیار شاهنامه برایت سروده اند

ای خاک! قرن هاست که اسطوره پروری

داری به مرزهای جنون می کشانی ام

ای آفتاب کاش که سر بر نیاوری!