«بغض سرخ انار...»

زخم تان اتّفاق سردي بود، روح خورشيد شرمسار شما

مادران دجله دجله مي گريند، هر چه گهواره بي قرار شما

دوست دارم تو را به رنگ خدا، شايد اين يك جنون ادواري ست

روي لب هاي خشك عاشورا، مثل باران، حماسه ات جاري ست

خوش به حال دلي كه عاشق شد، اهل كوفه تو را نفهميدند

تا هميشه اسير خاموشي، غرق دنياي جهل و ترديدند

تا سرت آيه آيه نازل شد، بغض سرخ انارها تركيد

اي نمازت معلم باران، با تو بايد بهشت را سنجيد...

¹منطق الطّير عشق را، عطّار محو سيمرغ چشم هاي تو شد

آنقدر گريه كرد مِهرت را، تا شهيدي به كربلاي تو شد

زير آوار بهمني از درد، قلب من در مسير زلزله هاست

قدّ ديوارها بلند شده، ترسم از ازدحام فاصله هاست

واژه هايم دخيل گنبدتان، شعر كوچك صنوبري شده است

بيت آخر به نامت امضا شد، وقت اوج كبوتري شده است!

1- عطار نيشابوري علاقه ي بسيار زيادي به امام حسين (ع) داشت.