حرف حق بسیار اما شهد صبری در سبویش
چون پدر خاری به چشم واستخوانی در گلویش

از همان روز نخست از آسمان نامش که آمد
زینت روی پدر بود و عزیز و  آبرویش
 
داغ مادر یا پدر، داغ برادرها و... دنیا
روسپیدش کرده با گرد سپیدی روی مویش

یاغیاث المستغیثین یا غیاث المستغیثین
ایستاده همچنان با کوهی از درد مگویش

خطبه های مادرش را از فدک در یاد دارد
کاخ ها می لرزد از فریاد مانده  در گلویش

نوری از او رودها را سوی دریا می کشاند
گرچه ابری خیمه زد یک عمر روی ماه رویش

من همان رودم که دور از او به لب دارم سلامی
من همان  که بر دلم یک عمر مانده  آرزویش