باز این پای بی قرار آقا از مسیر شما جدا مانده

حال من مثل آن پرستویی است که از آهنگ کوچ جا مانده

بارها من تو را صدا زده ام، کوفیانه دوباره جا زده ام

دفتر شعرهای من عمریست بین یک مشت ادعا مانده شده

شده برپا در این دل غمگین، بار دیگر قیام توابین

داغِ بودن کنار خیمه تو روی این قلب بی وفا مانده

شُکر دارد همین که با کرَمت، دل من پر کشیده تا حرمت

من بی دست و پا که اول راه، بدنم زیر دست و پا مانده

دیدی امسال هم شکستم را، سال دیگر بگیر دستم را

آه آقا چقدر در دل من، حسرت راه کربلا مانده