اربعین... سفری از جنس عشق... سفری از جنس دعوت... سفری با دعوت شدگانی از کوچک و بزرگ،پیر و جوان،سیاه و سفید... دعوت شدگانی که مرزها را شکستند... دعوت شدگانی که تمایزها را با برادری شکستند... دعوت شدگانی که با پای دل امده بودند... از دعوت گفتم... آری دعوت... دعوتی از جنس معجزه... معجزه ای که از کیلومترها فاصله که تو را بی مهابا به عشق میرساند... معجزه ای که باید آن را معجزه حسین نامید... معجزه قرن نامید... از مسیر بگویم... مسیری ۸۵ کیلومتری،مسیری سرشار از محبت به هم نوع،مسیری سرشار برادری،مسیری سرشار از عرفان،مسیری که وجب به وجب آن میتوان معجزه ای دید... در ظاهر ۸۵ کیلومتر فاصله ای نیست که نتوان آن را وصف کرد... اما این ۸۵ کیلومتری نجف تا کربلا با بقیه فرق دارد... ۸۵ کیلومتری که نه دوربین ها توان به تصویر کشیدن آن را دارند... نه زبان ها توان بیان آن را... نه قلم ها توان نوشتن آن را... - در آخر از عراقی هایی بگویم که عطای دنیا را به لقایش بخشیدند و از هر آنچه داشتند بهترینش را صرف زائران کردند... اللهم عجل لولیک الفرج دلنوشته ای از وحید نعمتی از سفر اربعین سال ۱۳۹۵