بسم الله الرحمان الرحیم باتلاقی خشک بر روی زمین، جامانده است رود جاری شد ولی او این چنین جامانده است شوق دارد تا بیاید زیر لب شیرینی اش حیف شد شیرینی در انگبین، جامانده است هر چه بالا می نشیند زود مصرف می شود روی خم شد ساغرین و ته نشین جامانده است آی ذراتی که زیر ذره بین پیدا شدید ذره ای پنهان به دور از ذره بین، جامانده است می روم موکب به موکب از نجف تا کربلا این خیالات کدامین...؟چندمین جامانده است؟ سارعوا فی مَشیهٖ ی والسابقون السابقون سارعوا...تا حضرت روح الأمین جامانده است هروله با شور و شوقی هیأتی بر پا شده دست ها بر سر رسیده، آستین جامانده است از ستون هایی که طی شد می توان فهمید که: در مقامات رضا حتی یقین جا مانده است هر قدم سوی حرم دارد ثوابی بی شمار آن چنانی که کرام الکاتبین جامانده است جمله ی (یا لیتنا کنا معک فی الأربعین)ا روی پیشانی اصحاب الیمین جامانده است من کجا ،اینجا کجا، وقتی همه در کربلا... بهترین اوقات من در بدترین جامانده است مرهم زخم عمیق من فقط این است که: مغز جان پرزد اگرچه پوستین جامانده است این غزل در مصرعی ناقص خلاصه می شود: نوکری بی دست و پا از اربعین..............