گوشه ی چادر مادرو بگیر بریم سفر

سفری که آرزوته نرسه دیگه به سر

دستاشو فقط نگیر! کبود تازیانه هاست

تموم تنش پر از زخمه ولی چه بی صداست

تو که با فاطمه میخوای بری سفر

نزنی به پهلوهاش ، شکسته با تماس در

فقط آروم ، به صدای فاطمه ، به روضه هاش

به نوای یا حسین و یا حسین تو صداش

بده گوش جان ببین ! کجا قراره جون بدیم

ببینیم کجای کربلا قراره جون بدیم

داره مادر با همه سینه زنا ، با نوکرا

با دم حسین حسین پا میزارن به کربلا

دیگه از اینجا به بعد فاطمه روضه می خونه

ما رو هرجا که بخواد با روضه هاش می کشونه

می خونه مادرونه برا حسین بی سرش

پاره پاره شده از داغ حسینش ، جگرش

می خونه ، جان دلم ، بیا که مادر اومده

بیا که مادر تو با کلی نوکر اومده

قبل از اینکه بزاریم قدم تو ایوون حرم

بزارین سلام بدم ، به علقمه ، به پسرم

السلام ساقی عطشان حسین من ، سلام

قراره که هیئتی امشب و تو حرم بیام

ببینین سینه زنا ! این حرم حسینمه

این که اینجا اومدین از کرمه حسینمه

تن این زمین پر از درده ، یواش قدم بزن

همه جاش معطره از بدن حسین من 

این شش گوشه که عشقش شده رویای همه

اینه قبر پسرم ، قبر حسین فاطمه

اینجا خوابیده میون بوریا گل پسرم

اینجا افتاده به خاک و خون ، حسین بی سرم

روی سینه اش تن بی سر علی اصغره

پایین پاهاش تن قطعه به قطعه اکبره

اون طرف تر ، تن هفتاد و دو لاله پرپره

اینا قربونیای عزیز جان حیدره

اینه تله گاه زینب ، بین خیمه و حسین

اینه قتلگاه زینب ، بین خیمه و حسین

یه طرف خیمه و آتیش یه طرف برابرش

داره سر بریده میشه ، یه دونه برادرش

اون ضریحی که به سرخی میزنه توی حرم

اون که سوزونده تو رو میون گودی حرم

این همون جائیه که یه عمره قاتل ات شده

این همون جاست که غمش غصه ی رو دلت شده

این همون جاست که خدا روضه ی اولش رو خوند

همه ی عالم رو کنار سفره ی غمش نشوند

اینجا بودم که حسینم تن زخمی شو کشید

قطره قطره خون پاکش ، روی چادرم چکید

اینجا بودم که تموم تنش از نیزه شکست

میون خون خودش ، خون خدا به خون نشست

اون سری که پیش زینب روی نیزه قد کشید

پیش چشمم از قفا شمر اومد از تنش برید

هرچی زخم روی تنش نشست ، به قلب من نشست

همه ی تن حسین ، قلب منه ، دلم شکست

اگر از حسین و کربلا بگم دق می کنید

دیگه بسه بیشتر از اینا بگم دق می کنید

همین اندازه بگم ، کربلا اوج ماتمه

تا قیامتم بگم از غصه هاش بازم کمه

اگه روضه وا بشه زنده کسی نمی مونه

کربلا معنا بشه زنده کسی نمی مونه

این منم نمیزارم دق بکنی پا روضه ها

منم آروم میکنم تو رو تو این مصیبتا

اینم از روزی اشک من و تو ، تو کربلاست

کربلا رفتن مون از حرم امام رضاست

ای که صد بار تا حالا امام رضا رفته بودی؟

تا بحال با مادرش کرب و بلا رفته بودی