می شود دل،تنگ با ماندن در اینجا بیشتر

می شوم حاتم ز عشقت یا که حتی بیشتر

من گدای خوبی آقاجان نبودم پس چرا

می دهی جام بلا از آب دریا بیشتر

عاقبت این نوکری ها هم تورا شرمنده کرد

مطمئنا میشوی دل خون ز ما ها بیشتر

این خطاهایم قبول اما چه میشد ای عزیز

یک نفر حالا شود در بین صحرا بیشتر

جان ما تکلیف ما جاماندگان را هم بگو

اربعین ها میشوم در شهر، تنها بیشتر

مُهرت آقاجان به حکم کربلای دوستان

می دهد من را خجالت پیش زهرا(ع) بیشتر

بغض می گیرد گلوی نوکر جامانده را

درد من را می کند حس،رهبر ما بیشتر