عشق، خون و خورشید سه همراز و همگام واحد در آن روز تکرار نشدنی بودند. روزی که خون خدا خواست تا قلب های پژمرده را دوباره احیا کند اما افسوس که بسیار سنگی و پلید شده بودند و حتی نتوانستند آن قدرت حیات بخش را درک کنند چه رسد به درک قداست و شرافتش...

آری دل ها در روزگار پیشین چنان بود، اما حال دلهای این روزگار چطور است؟ من و تو چقدر آن تپش های حیات افرین را درک کرده و در جاده ی سرخ آن با اندیشه های سبز امروز که زنده است و و در همین هوای ما نفس می کشد گام برداشته ایم؟ 

عاشورا نیست تا فقط یک روز در تقویم را برای خود پر کند، هر روز که می آید باید برای ما که خود را از شیعیان دانستیم از همان جنس باشد.

اربعین نیز تلنگری است برای روحمان تا از یاد نبرد پرچمی از عشق و خون را که برافراشته شد و باید تا همیشه با آرمانهایی که بخاطرشان جان های بسیاری بی جان شد در اوج بماند.