رو به سوی راه تو چون و چرا گم می شود

اسم ها و رسم ها و ادّعا گم می شود

باد هم سوی تو می آید نجف تا کربلا

پرچمم موکب به موکب بارها گم می شود

دست ها لبیک گویان سوی خورشید حرم

در دل امّا ربّنا و آتنا گم می شود

تا عمود تازه می بینی تمام خستگیت

مثل یک لیوان خالی زیر پا گم می شود

از حرم پای برهنه آمد و با خنده گفت

نسبتی با طور دارد کفش ها گم می شود

زائری دیگر صلیبی داشت دور گردنش

مذهب عاشق در اینجا گوئیا گم می شود

جای پای جابر و صدها هزاران زائرت

عین عاشوراست ،می ماند،کجا گم می شود

حسرت این راهیِ از اربعین جا مانده ات

در هوای کلُ ارضٍ کربلا گم می شود

در زمانی که ظهور عشق پیداتر شده ست

من چه می گویم در این ابیات با گم می شود