وقتی که کسی بال و پرش سوخته باشد ...

صد آینه در چشم ترش سوخته باشد...

حتا اگر اندوه خودش را بتکاند

کو فایده!؟ وقتی جگرش سوخته باشد!

این خانه پر از قصه ی درد است زمانی

ها! مادرتان پشت درش سوخته باشد...

تلخ است بگویم بخدا تلخ تر از زهر

بر دست پدر گل پسرش سوخته باشد!

هم شمع شدی تا نفست گرم بماند

مانند شبی که سحرش سوخته باشد

هم جنگلی از دردی و فرزند تو مثل

هیزم شکنی که تبرش سوخته باشد....

غمدیده تر آنست که هی داغ ببیند

از داغ برادر کمرش سوخته باشد....

ای وای برآن چشم غریبی که به راه است

ای وای اگر نوسفرش سوخته باشد...

غم قسمتتان بود که این قدر نجیبید

غمدیده تر آن تن که سرش سوخته باشد

ای کاش خبر، رونق ایام تو باشد

این باد مبادا خبرش سوخته باشد...!

این تشنگی آتش زده اندام زمین را

وقتی که جهان در اثرش سوخته باشد

■■■

ای کاش که این عشق در این نسل بماند

ای کاش که غم بیشترش سوخته باشد....!