شب به شب وقتی که می سوزد پر پروانه ها
شور می گیرند در ویرانه ها دیوانه ها

قصه ای از روزهای دور بیرون می زند
از خطوط سرخ مقتل ها نه از افسانه ها

می رسد انگار از جایی صدای العطش
خیمه برپا می شود وقتی کنار خانه ها

با نوار شور زینب زینب حاجی سلیم
کنج مسجد سخت می لرزند در خود شانه ها

شهر انگاری تمام شهر نذر نام اوست
گم شده اندازه ها در مستی پیمانه ها

 «یا اخا ادرک اخاکَ ... غرق در عطر شفاست
هرکه می نوشد کمی از آب سقاخانه ها