بغض کشتی نوح آمد و نوبت طوفان رسید گشته محیا خلیل موعد قربان رسید/ رفت به دیدار یار، برد ز دل ها قرار تا به لقایش رسد، مست و خرامان رسید/ ساخت وضویش ز خون، گشت سما نیلگون بر سر نی آفتاب، قاری قرآن رسید/ سائل کویش بود، کون و مکان، خوب و بد مردم عالم به گوش، آن شه خوبان رسید/ پادشه عالمین، راحت جانم حسین در ره او جان سپرد، رفت و به جانان رسید/ نام تو را هر که برد، بغض گلو را فشرد راه گلو بسته شد، شعر به پایان رسید.