به نام خدا

میخوام یه خاطره واقعی رو صادقانه براتون بگم

چند وقت پیش ، رفته بودم دیدن یکی از دوستانم که چند روزی بود که از کربلا برگشته بود ، و یکی از زائران روز اربعین بود که با پای پیاده این مسیر طولانی رو رفته بود،، وقتی دیدمش دورش خیلی شلوغ بود ، همه  بچه محل ها دورش جمع شده بودن و ازش در مورد کربلا و.. میپرسیدند ،، منم خیلی سوال داشتم ولی تو خودم میریختم تحمل میکردم تا یکم دورش خلوت بش،، خلاصه نیم ساعتی طول کشید، میخواست بره مسجد منم که موقعیت رو مناسب دونستم بهش گفتم : یه سفر رفتیو ، چقدر خودنو میگیری،، اونم با مهربونی بهم گفت نه داداشم شما تحویل نمیگیری،، گفتم : از کربلا بگو ، چجوری بود ؟ واقعا این حرفایی که برای بچه محلا گفتی راست بود؟ این همه پیاده روی ، مردمی که با خواهش و التماس میخوان ببرنت خونشون تا استراحت کنی و از غذایی که سهم خودش و خانوادش بخوری،، اصلا نمیتونم باور کنم مگه میشه اعتماد کرد؟ اگه بین این هزاران نفر یکیشون بد بود و از این خونه دزدی کرد چی؟؟ اصلا اینارو بیخیال چجوری با این همه تهدید داعش ، این همه جمعیت برای اربعین امدند ؟ یعنی نمیترسیدن از بمب گذاری از مردن از زخمی شدن،، دیگه حسابی ریخته بودم بهم بهش گفتم شاید تو داری یه سری چیزارو زیادی بزرگ میکنی،،، دوستم که با بردباری تمام منتظر موند تا من حرفامو بزنم با آرامش بهم گفت داداش عزیزم اون خانواده فقیری که بدون هیچگونه شناخت من و دیگران رو توی خونشون راه میدن و از غذای خودشو بچه هاش به ما میده ، و حتی اون افرادی که پیاده این مسیر طولانی رو با پای برهنه طی میکنند با این همه تهدید،،،،،، بخاطر اینکه با دلشون معامله کردند ،، وقتی کسی در راه رسیدن به عشق و آقاش قدم برداره حتی اگه هر لحظه مسیر هم سخت تر و تهدید ها هم عملی بشن بازم براش لذت بخش،،،،،،،،من که حسابی از دست خودم  و کوته فکریم ناراحت بودم هیچی نتونستم بگم ،، نمیدونم شایدم حس شرمندگی بود،،، الان میتونم بفهمم چرا وقتی تهدیدات دشمن بیشتر میشه تو روز اربعین جمعیت مردم بیشتر میش و بدون ترس مردم میان برای زیارت آقاشون حتی از کشور های خارجی حتی از ادیان مختلف،، تنها جمله ای که میتونم برای پایان بگم..........> اسلام علیک یا ابا عبدالله الحسین